Inderdaad, u leest het goed: Vivenkapelle, deel 2. Vermits de site met de kerk en het broederklooster te Vivenkapelle zo goed van pas komt in de film, zaten we er met gans de ploeg én een zeventigtal figuranten weer eens.
Ditmaal om onder andere de begrafenis van Hector De Zutter in te blikken.
“In te blikken” is niet het juiste woord omdat er tegenwoordig weinig filmblikken aan te pas komen. De beelden worden tegen een ijtempo van harde schijf naar harde schijf gepompt dat het een lieve lust is.
Dankzij – weerom – de hoogtewerker van Peter Van Severen konden we indrukwekkende luchtbeelden maken van het pleintje voor de kerkpoort.
En dank zij een bevriend begrafenisondernemer konden we een zeer goed bewaarde en authentieke rouwsluier gebruiken om de kerkdeur van een rouwbaldakijn te voorzien. Stel u voor: aan de hand van de geborduurde tekening kan men zien over welke dienst het gaat: in dit geval de dienst van 10u30.
Wie begrafenis zegt, denkt meteen aan doodskisten… U kan zich allicht de rare blikken van de toevallige passant voorstellen wanneer die ons uit onze filmstudio ziet stappen met een (lege!) doodskist die we min of meer achteloos in een bestelwagen deponeren. De blikken worden nog achterdochtiger wanneer dezelfde passant ons ziet terugkeren uit Vivenkapelle met dezelfde lijkkist die we dan vrolijk fluitend terug in onze filmstudio opbergen…
Het pleintje aan de achterkant van het broederklooster deed tijdelijk dienst als het gemeenteplein van Beernem. De ontmoeting tussen veldwachter Hoste (gespeeld door Dirk Andries mét bulderstem en weelderige snor!) en Pharaïlde De Pestel (gespeeld door Marianne De Wulf) werd bij – weliswaar kunstmatig – maanlicht gedraaid en we werden weerom getrakteerd op uitstekende beelden. Dank u wel, team! We kunnen het niet genoeg herhalen: dank u wel, dank u wel!