108. Een intense dag!

Gisteren leefde ik puur op emotie. Ik had drie belangrijke afspraken na elkaar en viel van de ene verrassing in de andere. De eerste afspraak was met het verleden. Ik mocht – zoals al vaker – een mogelijke filmlocatie bezoeken. Meestal valt zoiets tegen, voornamelijk door storende hedendaagse elementen in het ‘plaatje’. Deze keer was het echter een schot in de roos. Niet alleen vond ik een prachtige en onbezoedelde boomgaard, stal en weide; de boerderij bezat bovendien de originele stoof van de familie DZ en een stallantaarn! Maar er was zoveel meer: ik zag een volledig ingericht cafeetje anno 1920, een leuke hooizolder, enz… Ik was constant aan het ‘draaien’. Het belangrijkste was natuurlijk dat de bewoners ook instemden om hun woning en de omgeving ter beschikking te stellen. Dat was de max! Jammer genoeg had ik mijn fototoestel niet bij me, maar dat komt.

De tweede afspraak was met een mogelijke tekenaar van ons storyboard. De tekenkwaliteit van die man stond niet ter discussie – integendeel, hij tekent bijna te mooi en goed – maar ik moest hem overtuigen om heel veel vrije tijd in het project te steken. We schatten immers dat hij meer dan 1000 tekeningen moet maken en dat allemaal op een paar maanden tijd en na zijn gewone werkuren. Bovendien hebben we voorlopig niet het geld om hem te betalen! Gelukkig was het een sympathieke en begripvolle man. Hij ging niet onmiddellijk lopen toen ik voorzichtig de situatie schetste. Hij wou er nog even rustig over nadenken, maar ik vermoed dat hij wel al overstag is gegaan en dat we een nieuwe medewerker achter én wellicht ook voor het scherm hebben.

Toen was het al bijna avond en ik zat in nonchalante kledij op het terras van een volkscafé in Loppem. Een boerderij bezoek je best niet op hakjes. Ik mocht echter om halfacht een interview weggeven aan Jooris Van Hulle, ex-recensent bij De Standaard, en dat voor een select publiek uit het Torhoutse. Vooraf was er eerst een maaltijd. Dan ga je toch niet op sportschoenen en in jeans naar zo’n restaurant. Ik glipte het toilet van het café in met onder de arm mijn jurk en schoenen met hakjes. Er zaten zeker vijftien mannen (geen vrouwen) in het café en in het voorbijgaan hoorde ik nogal wat commentaar. Ik verwachtte me aan het ergste bij het naar buitenkomen, maar tot mijn grote verbazing werd het stil en gaf er niemand een kik. Met vijftien paar priemende mannenogen in mijn rug wiebelde ik over de kasseien naar mijn auto, de volgende uitdaging tegemoet.

Het interview werd een succes, de maaltijd was overheerlijk en ik verkocht heel wat boeken = inkomsten voor de film! Om 23.30 was ik thuis en zeeg moe maar voldaan neer!

3 thoughts on “108. Een intense dag!”

  1. Leuk om te lezen dat je gisteren, 1 oktober de wind in de zeilen had op alle gebied! Mooie, passende locatie met toebehoren, mogelijks een tekenkunstenaar aan de “haak” en veel boeken verkocht……
    Ik ben erg blij voor jou zus en……doe zo voort.
    Lu

  2. Vorige week je boek gekocht en gelezen, Katrien! Nu de drie delen van je vader aan het bestuderen én de film “De Bossen van Vlaanderen” gehuurd. Aangespoeld uit Loppem, nu wonende in de Bloemendalestraat, vlakbij het kerkhof, met zoveel geschiedenis!!!

Comments are closed.