Het voelt alsof ik een marathon loop, met af en toe stekende pijn wanneer iets niet lukt, maar met vernieuwde kracht na een bevoorrading. Die neemt allerlei vormen aan. Er is de laatste weken zoveel gebeurd dat ik het hier niet kan uitschrijven. Het wordt dus een bericht in telegramstijl.
Twee fantastische dames maken poppen voor mijn draaiboek.
Een zus werpt zich op als dramaturge.
In de heer Bogaert, Schepen voor Toerisme Brugge, heb ik een een enthousiaste medestander gevonden.
De provincie West-Vlaanderen denkt (nog steeds) na over subsidies en eist een stevig dossier met ‘bekende’ namen, wat eerst onmogelijk leek, maar … een deelneemster aan één van mijn fietstochten ontwikkelde zich tot een echte PR-dame, waardoor ik in contact kwam met een student (van de filmschool NARAFI) die op zijn beurt zich inzette voor het project, waardoor…
… de heer Jo De Meyere zopas zijn medewerking schriftelijk heeft bevestigd!
Maar wellicht het allerbelangrijkste: mijn boek ‘Zaak De Zutter’ is in kladversie af! Oef! Oef! Nu heel de maand alles herwerken, de documenten inlassen, lay-out verzorgen en overhandigen aan mijn eerste lezer = echtgenoot.
En hop, nu naar Beernem voor een halve marathon op de fiets. Ja, ja, deze avond nog! Misschien ontmoet ik in deze groep alweer een fervente medewerker 😉