Month: December 2011

Ondanks mijn gesnotter en waterige ogen kon ik de leden van de Bestendige Deputatie overtuigen van de waarde van mijn filmproject! Ik kreeg de belofte van een subsidie!
Maar …
Uiteraard is er een maar … die is er altijd, maar 😉 in deze situatie sta ik er wel volledig achter!
Toen ik vertelde over de mogelijkheden bij GoneWest ( een initiatief van West-Vlaanderen en Toerisme Vlaanderen samen) en het perfect aansluiten van mijn filmthema bij de doelstellingen van dat programma, waren ze ervoor gewonnen dat ik eerst die kans zou benutten. Het beschikbare budget is daar immers een pak groter dan een gewone projectsubsidie. Lukt dat niet, gaan we opnieuw rond de tafel zitten en bespreken we wat de provincie West-Vlaanderen alsnog aan steun kan geven.
Dus geld krijg ik sowieso. Het bedrag kan echter serieus schommelen. Hopelijk waait de financiële wind uit het westen!

Ongelooflijk! Lichtjaren geleden zond ik mijn dossier naar het productiehuis bij uitstek en … er volgde niets. Glasvezelstilte.
Eergisteren, na een dag werken in het rijksarchief, las ik zoals gewoonlijk mijn mail. Spamspamspam, een bericht van mijn zus, een uitnodiging voor een tentoonstelling en een paar oninteressante berichten, tot daar niets speciaals. Ik deletete in ijltempo alle brol en bijna een mail van ene C met als onderwerp ‘RE: de moorden van Beernem’. Ha, een aanvraag voor een voordracht, dacht ik. Ik opende het bericht en las, herlas wat daar stond. Heel traag drong tot mij door dat een productiehuis met naam en faam mij uitnodigde voor een gesprek over mijn filmproject op 16 januari 2012. Niet zomaar een huis, maar één dat al samenwerkte met ‘de’ man op ‘de’ juiste plaats.
Kan het echt dat de dingen zo mooi in elkaar vallen en dan tot niets leiden? Dat geloof ik niet. Ik heb echt de indruk dat alles nu in een stroomversnelling is geraakt en dat ik een trein in gang heb gestoken waarvan ik misschien niet eens besef hoe hard die aan het rijden is.
Dinsdag heb ik een gesprek met drie gedeputeerden van de provincie West-Vlaanderen, op het einde van volgende week mag ik ‘de’ man opnieuw contacteren en in januari ga ik op bezoek in het huis van mijn dromen. Waw!

Ik heb zopas de telefoon neergelegd na een gesprek met een super vriendelijke vrouw. Een Brugse vrouw die me ogenblikkelijk haar medewerking beloofde. Hoewel het enkel om figuratie gaat, is het een belangrijke stap. In de eerste plaats is het een niet voor de hand liggende ‘ambacht’ die ze vertegenwoordigt en waar ik volop gebruik van wil maken in de film, maar bovendien is er de link naar West-Vlaanderen. Hoe meer West-Vlaamse mensen ik kan warm maken voor mijn project, hoe overtuigender ik ben bij het indienen van de dossiers.

Beernem – mistig – wachten! Zoals het vroegere weerbericht voor de duivenmelkers, zit ik na het vorige mistige stuk nog steeds te wachten.
‘De’ man is momenteel niet op ‘de’ juiste plaats. Hij heeft me gevraagd geduld te oefenen. Pas na 23 december worden de duiven gelost en zal hij mijn ‘lijvig’ treatment grondig kunnen lezen. Wordt dus vervolgd.