Month: February 2014

89. Bizar.

Al eerder schreef ik over de audities én over de vlotte samenwerking met zowel de kandidaten als de werkende, kwestige leden. Hier zit u hoe we door deze laatsten verwend werden.

De dagen van verwennerij waren echter snel voorbij. Alle opnames moesten nog bekeken worden! We zagen 117 acteurs en actrices op het podium aan het werk en allen werden door Jan gefilmd. Elk jurylid noteerde ondertussen zijn of haar commentaar en achteraf vergeleken we onze notities. Meestal kwamen we tot dezelfde conclusie: die of die persoon was geschikt voor de rol van … en die mevrouw, mijnheer was perfect voor …

Maar wat blijkt nu we de opnames bekijken? We herzien onze mening in een aantal gevallen. Sommige kandidaten hebben werkelijk een filmgezicht en andere ‘plakken’ helemaal niet op het scherm. Bizar is dat! Nu begrijp ik heel goed dat cameramannen spontaan smoorverliefd worden op een actrice! Over cameravrouwen en acteurs hoorde ik nog niets, maar dat komt wellicht omdat er weinig vrouwen achter de camera staan 😉

Onze taak wordt er dan ook niet gemakkelijker op. Wij willen natuurlijk ‘plakgezichten’, zodat alle kijkers vergeten dat ze naar een film kijken, maar gewoon meegezogen worden door de hoofdactrice en andere acteurs. Soms hebben we twee of drie kandidaten voor dezelfde rol. Wie zullen we nemen? Het wordt dus moeilijk om te beslissen. Maar we geraken er wel uit. Nog even geduld.

88. Audities (2)

De audities zijn rimpelloos verlopen; we hebben een heleboel fantastische kandidaten over de vloer gehad en alle reacties waren positief.
Hieronder de mening van twee personen die de moed hadden deel te nemen ook al hadden ze geen enkele ervaring. Fantastisch vind ik dat!

‘Katrien, eerst en vooral wil ik jou en je hele ploeg nog eens bedanken voor de kans die ik kreeg om auditie te doen.
Leuk eraan vond ik , dat iedereen die wou meedoen, gelijke kansen kreeg.
Ik werd heel hartelijk ontvangen en men was heel begripvol.
Jouw enthousiasme die je uitstraalt rond ” Zaak: De Zutter ” werkte bij mij heel aanstekelijk om deel te nemen.
Het was voor mij de eerste keer dat ik aan zoiets meedeed.
Voor mij persoonlijk was het een hele ervaring waaruit ik veel heb geleerd.’
—
‘Katrien, hierbij wil ik je nogmaals bedanken dat ik mocht meedoen aan de audities (alhoewel het voor de eerste maal is dat ik een auditie doe) en ik mezelf achteraf niet al te best vond, maar ja dat is de plankenkoorts denk ik.
Ik ben blij het ook eens meegemaakt te hebben waarbij mijn waardering enorm gestegen is voor acteurs (zeg het maar tegen Ingrid De Vos) alsook voor wat jullie ploeg doen en voor uzelf in het bijzonder chapau.
nog een prettige avond.’
—-
Dat maakt mijn avond inderdaad heel prettig!
De resultaten van de audities worden in maart aan de kandidaten bekendgemaakt! Eerst moeten we nog alle opnames bekijken en een eerlijke keuze maken.

87. Grappig!

Natuurlijk denk en leef ik constant aan en voor het filmproject en dus focus ik uiteraard op alles wat van ver of nabij met de ‘zaak’ te maken heeft. Daarstraks kwam er echter letterlijk iets op mijn pad wat me een kinderlijk plezier gaf. Ik strekte even de benen om toch een klein beetje aan sport te doen en daar lag het … zo klein, maar o zo uitnodigend! Doordat ik nog volop in 1926 verkeerde, was ik al vijf meter verder vooraleer ik besefte wat ik dan werkelijk gezien had! Ik keerde op mijn stappen terug, bukte me en … inderdaad, daar lag een piepklein fietsje in rood en zwart! Wat jammer voor het kindje dat dit stukje playmobil verloor, maar het kleinood vrolijkte me helemaal op en ik stond daar maar te grinniken. Even overwoog ik het terug te leggen, zodat Jantje, Hansje of Grietje zijn of haar eigendom kon terugvinden. De auto’s die echter voorbijreden, deden me beseffen dat het heel snel zou verbrijzeld worden, dus stak ik het in mijn zak en liep gelukzalig glimlachend tot bij mij thuis.
Mijn kleine mascotte staat nu naast mijn laptop. Mocht Jantje, Hansje of Grietje dit lezen, dan zijn ze heel erg welkom en zal ik hen hun bezit teruggeven, maar tot dan koester ik dit teken van … maar nee, ik ben helemaal niet bijgelovig 😉

 

 

86. Audities.

Natuurlijk mag ik nog niets verklappen, maar na vijf dagen is het overduidelijk dat elke kandidaat vol enthousiasme, maar vaak met een klein hartje naar de auditie komt! Het is overweldigend hoe sommigen zich vaak hebben voorbereid. Dat gaat niet enkel over de presentatie in woord, maar ook het beeld is tiptop. Enkelen staken zich al volledig in een 1926-garderobe! Knap! Niet dat dit een vereiste is, helemaal niet, maar voor de juryleden is het wel een aangename verrassing. Wij maken immers lange dagen mee. Vijftien à achttien kandidaten op één dag aanhoren, bekijken en objectief beoordelen, is niet zo evident. Gelukkig zijn er de opnames waarop we later kunnen terugvallen voor een definitieve keuze. Want de definitieve toekenning van de rollen zal niet gemakkelijk zijn. Er zitten ontzettend goede acteurs/actrices onder de kandidaten. Bepaalde deelnemers brengen de personages van mijn boek zo treffend tot leven dat ik er kippenvel van krijg.

Het tofste zijn de improvisaties die spontaan voortvloeien uit de vaste opdrachten. Dat zorgt voor de nodige afwisseling en eindigt vaak in een gezamenlijke lachbui van de kandidaten én de jury! 

Die juryleden worden trouwens echt verwend: de catering door enkele KWISTIG SPONSORENDE leden van onze vzw is superb! Op de weegschaal ga ik voorlopig niet staan! Dankjewel Marika, Cathy en Veerle!
En het onthaal door de andere ‘kwestigen’ maakt het voor de kandidaten iets minder stresserend en voor ons heel gemakkelijk. Wij krijgen op tijd en stond een koffie, de tafel staat ‘s middags gedekt en ‘s avonds kunnen we gezellig napraten bij een hapje en drankje zonder dat we aan de afwas moeten denken.

Voor die praktische én prachtige accommodatie zijn we het gemeentebestuur van Beernem trouwens erg dankbaar!