55. Workaholic!

De voorbije week was ik een grasweduwe! Mijn man zat voor zijn werk een week in Parijs! Ja, Parijs! En ik mocht mee!!
Ik had echter zoveel afspraken … dus bleef ik thuis. Op zondagavond, de dag van het vertrek, zou ik uit eten gaan met een vriendin … troost, troost! Zij liet het echter afweten 🙁 Ik at rap een snack en begon dezelfde avond nog te werken aan mijn storyboard.
Op maandag had ik al mijn eerste afspraak, mijn telefoon rinkelde, de nieuwe afspraken stapelden zich op en tussendoor werkte ik onophoudelijk aan mijn scenario, subsidiedossiers, de voorbereiding van alweer een afspraak, het storyboard, de algemene vergadering van onze vzw en … het werd vrijdag zonder dat ik er erg in had.
Aandacht voor het huishouden, het poetsen, eten klaar maken, winkelen … alles liet ik aan mij voorbijgaan. Ik ging op restaurant, verorberde een snelle hap, stond ‘s nachts staande in mijn keuken een boterham met choco te smeren, dronk een paar callekes (te veel) en sliep veel te weinig. Het was een constante roes. De film had me volledig in zijn greep. Zeker na het o, zo positieve gesprek met een medewerkster van Westtoer. Ik kreeg de belofte van logistieke steun én van een financiële bijdrage aan het filmproject! Super, toch!
Die woensdagavond reed ik dan ook met een andere vriendin op wolken naar Rijsel voor een toneelvoorstelling van een bijzonder maatje: Tony! Het onthaal was super, het stuk was een yoyo: van steengoed, naar bar slecht, maar mijn kameraad deed het wonderwel! Omstreeks 01.00u belandde ik thuis.
Nu begrijp ik pas goed, hoe alleenstaanden kunnen opgeslorpt worden door hun werk, hun passie! Als er geen sociale en liefdevolle rem is, werk je je inderdaad te pletter.
Momenteel kick ik af in de armen van mijn liefste, maar terzelfder tijd heb ik zoveel te vertellen, zoveel positief nieuws over ons filmproject dat ook hij aangestoken is door mijn enthousiasme en we plannen maken over het componeren van muziek en we alweer praten met de opnameleider, een cameraman … en zo is het weekend al bijna ten einde. Gelukkig komen er nog vele gezamenlijke werkdagen en warme weekends waarin we het filmproject voorbereiden.
Van workaholics gesproken!