Gisteren heb ik een volle dag genoten van de zon en het lieve, luie leven samen met mijn nog lievere man. Hopelijk deed jij hetzelfde. Het was ook wel nodig daar ik de hele vrijdag behoorlijk door elkaar was geschud.
Ik had me ingeschreven voor de campus ‘subsidiedossiers’ van het VAF. Dat ging door in het Rits te Brussel. Daar ik donderdagnacht tot 01.30 had doorgewerkt – het vlotte heel goed en dan blijf ik maar typen – was ik de vrijdag zo fris als een zombie en keek lichtjes scheel uit de ogen. Niet getreurd. Ik bereikte tijdig de zaal, vond een zitplaats en dacht even te kunnen dommelen, maar de inleidende info van Karla Puttemans werd zo goed gebracht dat ik stilaan wakker werd. Perfect op tijd om Dirk Cools aan het woord te horen en te beseffen: ‘Ryserhove, dat wordt niets met je aanvraag!’
Toen de heer Dirk Impens dat er nog eens dik inwreef, zat ik op de bodem van mijn incasseringsvermogen. Meestal sluip ik dan weg, kruip in een hoek en wacht tot de desillusie doorgeslikt, herkauwd en verteerd is.
Deze keer ging het net andersom: ik rechtte de rug, herschikte mijn gevoelens, spuwde de angst uit en dacht: “Niet met mij!”. Door dit te doen ontdekte ik plots dat de woorden van deze drie mensen meer bevatten dan een afwijzing. Ik kreeg aanwijzingen, zeer goede aanwijzingen zelfs, voor de herindiening van mijn dossier. Ik wist al van de heer P. dat ik een herkansing zou krijgen. Die sprekers hadden mij duidelijk gemaakt waarom. Bovendien hadden ze me ook getoond hoe ik de tweede keer kon slagen. En ik zal slagen! In maart of april krijg ik die kans en ik zal ze voor tweehonderd procent benutten én weet hoe dat te doen. Waw! Het wordt een echte uitdaging, maar ik kan ze aan. Ik zal echter hard, heel hard moeten werken.
Toen ik rond drie uur terug door de Dansaertstraat stapte, had ik geen oog voor de zon, de mooie winkels en geen oor voor de muziek op de Oude Graanmarkt. Ik had nog een afspraak na te komen en niet de minste!
Onlangs had iemand mij een ‘kogel’ – ja, je leest goed – bezorgd en die kan een belangrijke rol spelen in ‘De moorden van Beernem’. Later vertel ik daarover wel meer, maar vrijdag mocht ik die kogel gaan afgeven op de Koninklijke Militaire School!
Vorige week had ik aan professor Pirlot uitsluitsel gevraagd over de herkomst en de leeftijd van die kogel, maar de foto’s die ik gescand had, konden niet gebruikt worden. De kogel moest in een ultrasoon bad en dat zou mijnheer Chabotier doen! Met de post zoiets verzenden leek me geen goed idee, daarom die persoonlijke levering.
Nog helemaal ondersteboven door de inhoud van de workshop duwde ik de deur van het wachtlokaal, annex receptie van de KMS open. Dubbel, donkergetint glas met daarachter twee typische ‘machomilitairen’. Mijn nekhaar kwam recht. Machogedrag werkt bij mij als een rode lap. Ik was al wat opgefokt en niet geneigd te plooien. Ik reageerde dus koel, kort en krachtig. Blijkbaar had het wel enig effect, want in tegenstelling tot de vrouw die na mij opdook, moest ik geen identiteitskaart indienen. Ik werd wel koel, kort en krachtig doorverwezen naar de fauteuil in de wachtkamer en daar kon ik blijven sudderen. Dachten zij! Hun reactie op mijn opmerking dat ik een afspraak met de heer Chabotier had, werd op licht ongeloof onthaald en besmuikt werd er geglimlacht. Groot was hun verrassing toen die heer een paar minuten later voor mijn neus stond.
Mijn verrassing was echter tien keer groter. Ik had me voorbereid op de confrontatie met de supermacho van de KMS en daar dook een knappe gentleman in vlotte burgerkledij op. Daar ging mijn strategie. Ik was finaal van slag. Het gegrinnik achter de glazen wand was overduidelijk. Ik moet er waarschijnlijk geen tekening bij maken.
Enfin, ik gaf mijn kogel, stamelde wat dankwoorden, vroeg wanneer ik resultaat mocht verwachten en stond weer op de militaire stoep. Pioenrood en zwetend als een rund. Ik meen dat ik eind volgende week resultaat mag verwachten. Neem me niet kwalijk als ik het verkeerd begrepen heb.
Gisteren moest ik dus even bekomen, maar vanaf vandaag schouder ik opnieuw het geweer en marcheer!