Na een super interessante ontdekking van een pittig detail in het gerechtsdossier, leek mijn dag te eindigen in rozengeur, was daarop niet het gesprek met het diensthoofd van het rijksarchief gevolgd!
Als je mee moet naar het allerheiligste voor een antwoord op een eenvoudige vraag, belooft dat meestal weinig goeds. Mijn intuïtie bedriegt me zelden en ook vandaag zat ik jammer genoeg pal in de roos.
Via een goedbedoelde en breedvoerige uitleg vernam ik van het diensthoofd dat mij geen prijsvermindering op de publicatierechten zou worden toegestaan. Van een aderlating gesproken! Het kostenplaatje schoot plots de hoogte in, nl. 15 euro extra per document dat ik uit het gerechtsdossier wou overnemen.
Conclusie: ik zal een serieuze schifting moeten doorvoeren, want die tweehonderd geplande publicaties zitten er nu niet meer in, tenzij natuurlijk één of andere milde sponsor zich geroepen voelt mij te ondersteunen?
Hallo, wereld, is daar zo iemand? 😉