Nee, ik zat niet stil! Ik had alom gesprekken met interessante mensen, werkte verder aan mijn boek, gidste mensen langsheen de plaatsen delict in Beernem en mailde met mijn dames die aan de poppen werken. (Die zijn prachtig)
Vooreerst was er Kurt Defrancq. Sympathieke man, interessante babbel, maar bang zich te branden aan een ‘amateur’ zoals ik. Ok. Ik begrijp dat, maar zo wordt het een vicieuze cirkel. Wanneer ik geen ‘beroemde’ namen heb, krijg ik geen subsidies; heb ik geen geld, willen de ‘beroemden’ zich nog niet engageren! Doorbreek dat maar eens!
Daartegenover staan dan mensen die zich zonder voorbehoud in het project gooien. Bedankt Rita, Laurent, Sabine, Cathy, en vooral Jean-Marie!
Zo kwam ik dan in contact met een belangrijke heer uit de filmwereld! Ik keek ontzettend uit naar dat gesprek, maar achteraf heb ik eerder gemengde gevoelens.
Enerzijds is het een bevestiging van wat ik vermoedde: nl. de mensen die het in de filmwereld voor het zeggen hebben – laten geen ‘amateurs’ zoals ik toe. Het is duidelijk een kleine wereld van ‘ons kent ons’. Dat is geen verrassing, maar maakt de zaken niet gemakkelijker.
Ten tweede was er het aanbod van die man: hij wil mijn treatment lezen en van commentaar voorzien, zodat ik een stevig dossier kan indienen en op basis daarvan wil hij mij eventueel introduceren bij een productiehuis. Dat is positief en een waterkans die ik zeker zal aanwenden, maar veel kans dat het op die manier lukt geef ik me niet.
Wat nuttiger zal zijn, is mijn gesprek met de mensen van ‘Schellebelle1919’ over hun productieproces. Dat lijkt me heel waardevol, daar zij waarschijnlijk dezelfde problemen hebben ondervonden.
Ik probeer daar het onderste uit de informatiekan te halen!
Maar eerst moet mijn boek volledig af zijn, want anders kan ik me onvoldoende concentreren op het scenario.
Tot de volgende aflevering!