Month: August 2015

Zoals in het vorige bericht gezegd: deel twee is af. Het tempo ligt een pak hoger dan in deel één. Dat komt omdat in het eerste deel alle personages worden voorgesteld en het voor de kijker niet altijd onmiddellijk duidelijk is waarover de actie gaat en wat de functie is van bepaalde personages. 

In deel twee komen vooral de verhoren aan bod en zo vallen de puzzelstukjes mooi in elkaar. De kijkers zullen nu begrijpen wie welke rol speelt in het verhaal. Er zitten schitterende acteerprestaties tussen en vooral de beelden in de verhoorkamer zijn mooi. De spanning groeit in dit deel en het tempo ligt gevoelig hoger. Ik ben echt heel blij met het resultaat, maar nu is er een beetje de angst: kunnen we dit hoog niveau aanhouden? Als ook het derde deel zo sterk wordt dan hebebn we een prachtige film gemaakt. Mijn zenuwen beginnen opnieuw te tintelen.

Wat ook mag gezegd worden: de opnames in het kasteel van Poeke zijn zo geslaagd, niet enkel door de acteurs en de crewleden die algemeen hun best deden, maar ik wil de decorploeg een extra pluim geven. Zij hebben daar schitterend camouflagewerk verricht. Zeker in de kelder was dat niet evident. Dankjewel, heren en dame!

Dat was krottig, hé!  – Foto: Willy Planckaert!

Regelmatig krijg ik de vraag: ” … aan hoeveel minuten montage zit je? En is het waar dat er veel geschrapt wordt?” Achter die laatste vraag zit waarschijnlijk nog een vraag, maar die wordt meestal niet uitgesproken, nl. “Ik kom toch in beeld?” Daarom even deze rechtzetting.

Voor alle duidelijkheid: ja er wordt heel veel ‘geschrapt’. Dat kan ook niet anders, want we hebben 50u opnames en we moeten naar maximaal 2u komen. Dus 48u opnames worden ‘geschrapt’. Maar … aan het aantal scènes zelf wordt niet geraakt, anders klopt het verhaal niet. Het gaat telkens om ‘takes’ die niet goed of overbodig zijn. Dus, als een acteur/actrice in een bepaalde scène zit, komt die automatisch in beeld, maar naargelang het licht, het beeld, de acteerprestatie, de sfeer, het geluid, enz… al dan niet goed zitten, kunnen stukken uit een scène geschrapt, ingekort, verplaatst worden. Soms worden de mooiste beelden geknipt, omdat ze geen andere functie hebben dan ‘mooi’ zijn. Dat is vaak met pijn in het hart, maar je bouwt ‘Zaak: De Zutter’ niet enkel met mooie plaatjes op. Daarvoor is het veel te complex. 

Voor de figuranten liggen de zaken anders. Ik durf niet beweren dat ze allemaal hun ‘close-up’ zullen hebben. Sommige figuranten komen heel mooi en duidelijk in beeld, anderen gaan op in de massa. Hopelijk hebben ze daar begrip voor. We doen ons best om iedereen zijn ‘moment de gloire’ te gunnen, maar alweer: als de take niet goed zit, wordt hij geschrapt. Pech voor wie juist dan in beeld kwam.

Ik stel me voortdurend de vraag: wat is het beste voor de film! Dat is het enige wat echt van belang is. Want het is in de montage dat ‘de vertelling’ gemaakt wordt en Jan en ik waken erover dat de inhoud klopt, maar ook dat er een spanningsboog in zit. Wat niet werkt in een scène, gaat eruit, enkel de essentie moet getoond worden anders wordt de film te langdradig. 

Tot op heden – en we zullen vandaag klaar zijn met deel twee! – kan ik met mijn hand op het hart zeggen dat het resultaat beter is dan ik had verwacht. Hopelijk houden we dit niveau vol tot op het einde. Ik ben ervan overtuigd dat al wie meespeelde trots zal zijn op haar of zijn prestatie, hoe kort of hoe lang ze ook in beeld komen.

Dit beeld is dus geschrapt 😉

Foto: Leonie Van Hulle

 

Als je zes keer meer bezoekers over de vloer krijgt dan verwacht, mag je wel spreken van een groot succes, nietwaar? Onze eerste ‘open-deur’ liep op rolletjes. Het werd een enorm toffe namiddag met constante toeloop. De weergoden waren ons alweer gunstig gezind, waardoor we ook buiten onze ‘tenten’ hadden opgeslagen. Eric en Jan waren de barmannen van dienst, bijgestaan door Ludwine en Marianne. Ik bemande de boekenstand.

Het werd een plezierig terugzien van enkele medewerkers van voor en achter de schermen. Onze bar draaide op volle toeren, de kledingrekken lieten ze iets leger achter dan voorzien, het fotoboek werd duchtig geraadpleegd (en opnieuw besteld) en de postzegels vlogen de deur uit. Een nieuwe lading werd ondertussen aangevraagd. Wie nog wil inschrijven voor het fotoboek kan dat via deze weg en de postzegels blijven eveneens bestelbaar.

Volgende afspraak: zondag 6 september voor een nieuwe ‘open-deur’. Iedereen welkom!

Hieronder een foto van onze ‘vrouw-doe-al’!