Zoals je in mijn vorig stukjes kon lezen liep alles niet zo vlot als ik wou. Sedert eergisteren loop ik echter op wolken. Oef! Voordien werd ik geplaagd door de complexiteit van mijn scenario. Hoe zou ik in godsnaam dat allemaal in beeld brengen indien ik met een super low budget moest werken? Het idee dat ik mijn film dan niet zou kunnen inblikken drukte ontzettend op mij en bezorgde me uiteindelijk een paar slapeloze nachten. Maar dat heeft ook zo zijn voordelen!
Woensdagmorgen, na alweer zo’n nachtwake onder een fel schijnende maan, kreeg ik dé inval. Ik vond het perfecte concept om de hele reutemeteut aan gegevens te ventileren.
Het werd allemaal een pak goedkoper door me te baseren op één belangrijke locatie en één centrale figuur. Ik zag die persoon zo voor mijn ogen: de bijzondere persoonlijkheid, de familiale achtergrond en het uiterlijk vormden een mooi geheel en daardoor had ik opeens ook een goede titel voor de film, of beter voor de eerste film.
Juist, momenteel denk ik niet langer aan een serie, maar aan twee langspeelfilms. De eerste zal de periode 1914 – 1922 behandelen en vooral focussen op de oorlogsjaren. De tweede film vertelt over de moord op Hector De Zutter en beslaat de periode 1926 – 1929. De twee kunnen doordat de twee hoofdrolspelers elkaar kennen gemakkelijk gelinkt worden.
Ik stel nu een nieuw dossier samen, want ik heb een regisseur voor ogen die ik wil overtuigen mee te werken en dat zal niet lukken met het vorige dossier. Het moet allemaal veel soberder en eenvoudiger, zodat de haalbaarheid van het project eruit springt!
Alweer extra werk, maar dat werk krijgt vorm. Ik dobber niet meer stuurloos rond.