Category: Filmproject

Wat een opluchting, wat een verrassing, wat een enthousiasme, wat een hulp, wat een beeld … en ik kan zo blijven doorgaan. Onze testopnames waren een grandioos succes. Ik gebruik grote woorden, maar ik kan niet anders, want alles liep gesmeerd, iedereen genoot en de beelden die ik op de monitor zag, waren veel beter dan verwacht.

Ik was gisterenmorgen nochtans met een heel klein hartje vertrokken. Zou het allemaal wel lukken en bovenal: zou er niets gebeuren. Ik voorzag allerlei rampen: een lamp die naar beneden donderde, een kaars die omviel, iemand die van het podium viel, enz… Die angst kwam door de nachtmerrie die ik de nacht ervoor had. Werkelijk alles liep toen mis. Maar dromen zijn inderdaad bedrog, althans deze keer.

Het begon al positief door de meer dan tijdige aanwezigheid van de dames van de kostuumafdeling. Om 8.00u waren ze al paraat! 

Daarna sijpelden alle medewerkers binnen, alsook de regisseurs en de cameraploeg. Het werk begon. Toen de figuranten omstreeks 12.00 aankwamen, rook het naar koffie en stonden de koffiekoeken klaar. Dat was het werk van de cateringploeg die stilletjes iedereen verwende. Karla, Bea en Tony noteerden de aanwezigen en leidden alles in goede banen. Alfabetisch werd iedereen verwezen naar kostuumafdeling, make-up-kamer en uiteindelijk gingen ze langs bij kapper Alex. Meestal was dat voor een kleine aanpassing: een knoetje, wat krullen platstrijken, enz. maar onze kastelein van dienst liet zomaar voor de film zijn paardenstaart die hij bijna dertig jaar gekoesterd had, kortwieken! Dankjewel, Karel!

En toen begon het wachten. Tot mijn ontsteltenis raakten de koffiekoeken echter in een mum van tijd op. Verswinkel P&A bracht echter de redding en stak nog snel 100 extra stukken gebak in de oven. Het smaakte en weer wachtte iedereen geduldig.

Pas om 15.00u toonde onze acteursregisseur, Ingrid De Vos, aan de figuranten hoe ze moesten zitten, staan en dansen. Ondertussen werd het warmer en warmer in de danstent. Mijn zenuwen waren echter al lang bedaard door het efficiënte optreden van alle medewerkers. Hun uitgebreide voorbereidingen waren duidelijk geen maat voor niets. Bovendien was de brandweer paraat. Dankjewel mr. Bonte.En dan was er onze reddende engel, Eric, die overal waar nodig, bijsprong.

Eindelijk was het tijd voor een eerste opname. De muzikanten speelden vol enthousiasme en de dansers kwamen los. De sfeer zat er onmiddellijk helemaal in. Het leek een ‘bal populair’. En toen ik die beelden op de monitor zag…. haarscherp en in scoop. Waw. Echt waar, het was fantastisch. Iedereen leek echt in kermisstemming en dat voelde je gewoon op het scherm.

Dankjewel aan iedereen die op de ene of andere manier meehielp aan deze testopname van ‘Zaak: De Zutter’, dank aan de gemeente Beernem, het Brugse Ommeland, onze talrijke sponsors o.a. firma Bockaert&Thienpont, Altra Decor, Driekoningen, J. Cortès (de rook ;-)), slager Patrick, kapper Alex, Wonnebronne, Pierlala, Rientjes hoveke, Barlaeremuseum …

Oef, het is eindelijk gelukt! Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar we hebben onze erkenning als ‘Vlaams product’ gekregen. Dat betekent dat we mogen gebruik maken van de Tax Shelter.

Op 2 juli jl. had ik mijn aanvraag ingediend en toen beloofde men mij dat begin augustus alles in kannen en kruiken zou zijn. Zo eenvoudig was het dus niet! Eind augustus had ik nog steeds geen antwoord. Een telefoontje later bleek dat mijn dossier zoek was. Ik mocht het nogmaals indienen! Ze zouden het met spoed behandelen. Ook dat was vrij relatief, maar eind goed, al goed. Hoewel. Ik moet nog de statuten laten aanpassen, even passeren bij de notaris en dan naar het Staatsblad. Nee, vervelen doe ik me niet.

Ook de dames en ene heer (welkom Thomas) van de kostuumafdeling werken hard.

Hier de bewijzen!

De decorbouwers zullen volgende week starten met de bouw van de studiolocaties. Een hele uitdaging, maar die mensen zien dat helemaal zitten. Ikzelf zou niet weten waar te beginnen, bovendien heb ik twee linkerhanden. Gelukkig is er een goed plan, dank je Gab, neemt John het initiatief, merci John, en zijn de anderen mannen én die ene vrouw, mensen met gouden handen en creatieve geesten. Ze vinden gewoon voor elk probleem een oplossing. Ik heb alle vertrouwen in het resultaat.

Trouwens, zoals eerder geschreven kregen we het hout gratis. (Dank u wel, milde sponsor!). Maar daar stopt het niet. Vanmorgen opende ik mijn mail en wat las ik? Paul, één van de decorbouwers, heeft voor gratis ramen gezorgd! Dat is toch magnifiek! En zo gaat dat maar door. Ons project wordt ondertussen al door heel veel mensen gesteund. (maar er kunnen er nog altijd bij ;-)) Dat bevestigt wat Johan Heldenbergh vorig jaar op de eerste info-avond aan alle aanwezigen vertelde: “Het tofste aan ‘Schellebelle 1919’ was de inzet van en de warme band tussen alle medewerkers.” Wel, dat kan ik voor de volle 100% bevestigen. Ik heb er plots een grote familie bij. Het is warm rond mijn hart.

Deze honderdste aflevering begin ik best met excuses! Amaai. Ik heb mijn blog meer dan een maand links laten liggen, terwijl er toch heel wat nieuws is. Zoveel nieuws dat ik niet goed weet waar ik moet beginnen. Wellicht met mijn dank uit te spreken aan het adres van de ambassadeurs, de subgroepen kostumering, decorbouw, dramaturgie, figuratie en fotografie, die zo keihard werken … de lieve sponsors: Bockaert Thienpont van Aalter – De Zande in Ruiselede, de Kerkfabriek van Beernem en vooral het Brugse Ommeland! De voorbije weken is er vergaderd en gelobbyd en dat zette vele zoden aan de dijk. Nu kunnen we bouwen aan de studioruimtes en is onze bankrekening iets beter gespekt.

Maar we zijn er nog niet! Verre van zelfs. Het echte werk begint pas. Ik kan enkel hopen dat deze positieve trend zich doorzet. Aan het enthousiasme zal het niet liggen. Elke dag opnieuw ben ik verrast door alle blijken van sympathie en de vele hulp die geboden wordt. Nogmaals dank.