126. Viva Vivenkapelle.

 Jawel, dames en heren, onze eerste draaiweek zat er op na de scènes die we op 21 februari draaiden in Vivenkapelle! De kenners van het verhaal van de moorden van Beernem en zij die de voordrachten van mijn vader bijwoonden weten allicht dat er tijdens de bedevaart op 13 juni 1927 een massa mensen – aangevoerd door Victor De Lille – afzakten naar Balgerhoeke. De duizenden en duizenden mensen die op die bewuste bedevaart aanwezig waren, konden we natuurlijk niet verzamelen, echter…

 

Foto Willy Planckaert

Een 80-tal figuranten en 24 acteurs troepten samen in de kerk van Vivenkapelle en werden verwelkomd door de bulderende stem van Pater Isidorus (gespeeld door Jackie Van Paemel) die een donderpreek afstak: “De H. Antonius zal ons de weg wijzen, want rechtvaardigheid over Beernem moet geschieden!”
Niet alleen de figuranten maar ook acteurs en crew waren – echt – onder de indruk van de doorleefd gespeelde donderpreek die als een golf door de kerk galmde.

Foto Willy Planckaert

De kostumering- en grimeploeg hadden letterlijk en figuurlijk hun handen vol met het kleden en verzorgen van de make-up van figuranten en acteurs.  Werkelijk: puik werk dames! We blijven het herhalen: dank, duizendmaal dank dat jullie dit allemaal willen doen!

 

125. Rientjes Hoveke !

Voor het café van Sylvie Vervenne en de thuis van de familie George palmden we gedurende twee draaidagen het schattige maar o zo mooie Rientjes Hoveke in te Sint Joris-ten-Distel (kijk ook hier).  Het hoevetje van Rientje en Chris is integraal opgebouwd zoals in de jaren 20-30 en past dus perfect in de tijdsgeest van onze film. De eigenaars zijn ook schatten van mensen en hoewel ze initieel overdonderd waren door de grootte van onze filmploeg (we vielen binnen met 15 man en 20 figuranten…) kregen we volop hun steun en enthousiaste medewerking.

Foto Leonie Van Hulle

Voor het café van Sylvie Vervenne in de film werd het privékroegje van het domein een beetje uitgebreid en voorzien van de nodige stamgasten en drank: het leverde zeer levendige beelden op en sfeer was – wat had u gedacht – uitermate jolig!

Foto Willy Planckaert

  De zitkamer van het woonhuis werd voor anderhalve dag om getoverd tot een woonkamer anno 1920, de woonkamer van de familie George. De dramaturgieploeg sleepte een karrenvracht alaam en meubilair aan (hartelijke dank Stefaan van het Zurkelkasteeltje!!) en richtte de woonkamer perfect in. Verschillende scènes met de familie George ( Julia -> Alexandra Banica, Moeder -> Karla D’Hoore, Vader -> Eugeen De Lille (!) ) werden er vakkundig ingeblikt. De familie George kreeg er bezoek van Theofiel Hoste en Maria Mouton (gespeeld door Brenda Bertin). De avond van de tweede dag ter plekke openden de hemelsluizen zich genadeloos zodat de dreef voor de deur na verloop van tijd meer weg had van een slijkrivier dan van een dreef. Niet echt handig als je een grote hoeveelheid rekwisieten en klank-, licht- en cameramateriaal moet inladen en vervoeren…

124. Draaidag 2

De hoeve te Schoonberg (van waarnemend burgemeester Patrick Hoste) te Aalter zullen we meermaals gebruiken vermits die dienst doet als het exterieur van de hoeve van de Familie De Zutter te Beernem.
 De tweede draaidag begon zeer vroeg en… zeer koud. Maar het was de moeite om er zeer vroeg de koude te trotseren, het leverde oneindig schone beelden op en dankzij de hoogtewerker konden we een prachtige sequentie draaien in de dreef aan Schoonberg.

Foto Leonie Van Hulle

Katrijn Govaert – alias Julienne De Zutter – kweet zich bijzonder goed van haar taak: de koude zal er allicht voor gezorgd hebben dat ze rapper dan gewoonlijk fietste: ze fietste namelijk met blote armen in… de mistige vrieskou!
 De dreven van hetzelfde landgoed zijn een dankbaar gegeven om andere scènes te draaien en dus ook een scène met Theofiel Hoste (gespeeld door Joris Blaton) die in een Ford T uit 1915 komt aangereden en de gebroerders Oscar en Jules De Vos begroet (gespeeld door Tim David en Maxime De Winne).

Foto Willy Planckaert

De Ford T uit 1915 werd ons ter beschikking geseteld door Filip Ponseele, de trotse Knesselaarse eigenaar.

123. Eerste draaidag…

Fotot Leonie Van Hulle
Foto Leonie Van Hulle

Hmm, ja, u hebt het gezien, u hebt het gemerkt, u hebt het ons verteld en u hebt het ons nogmaals verteld: er is plots geen atciviteit meer op deze blog. Ah, ja de uitleg is zeer duidelijk: wij zijn sinds 17 februari aan het draaien en vermits de dagen lang zijn kwam er niet veel van het up-to-date houden van deze blog. Onze schuld, onze grote schuld…
Maar nu een bescheiden update:
Na jaren van voorbereiding en maanden van intens werk met een fantastische ploeg zijn we eindelijk aan de filmopnames voor Zaak: De Zutter begonnen!
17 februari was de eerste van de 47 draaidagen en we stonden allemaal een beetje zenuwachtig te kijken aan het voormalige station van Maldegem (vandaag doet het dienst als Stoomcentrum en café). Voor één van de scènes waarbij Julienne De Zutter (hoofdpersonage van de film en gespeeld door Katrijn Govaert) op zoek gaat naar een aantal mensen uit het dorp om uit te vissen waar haar broer zit, hadden we nood aan een slagboom anno 1920/30 en bij voorkeur met bijbehorende infrastructuur. Dat vonden we in Maldegem, uitgezonderd de treinwachter want dat is een Beernemnaar Eric Diasson (speelt Phylemon Tytgat) die ook in onze decorploeg zit.
De mensen van het Stoomcentrum herschikten een aantal wagons zodat we een treinwagon van die periode als decor konden gebruiken. Voor een relatief korte scène (max. 10 s) waren we toch bijna 2 uur bezig: licht opstellen, 2 acteurs kleden en schminken, even repeteren, filmen, alles weer afbreken en opbergen in de bestelwagens.

Voor de nieuwsgierigen onder u: het kleden en schminken gebeurt in een uit de kluiten gewassen mobilhome die we gedurende de filmperiode ter beschikking hebben.
 Eens deze scène ingeblikt, verhuisden we met de hele ploeg naar Merendree alwaar de acteurs voor de volgende scène stonden te wachten. De “hele” ploeg wil zeggen: de hele filmploeg: ongeveer 15 mensen die overal naartoe rijden en een heleboel alaam meezeulen. Dat gaat van klankmateriaal, lichtmateriaal (een bestelwagen vol) en cameramateriaal (nog een bestelwagen vol) tot rekwisieten, kledij, fietsen,… en – niet te onderschatten – eten en drinken!

Foto Leonie Van Hulle
Foto Leonie Van Hulle

 

De tweede scène werd gedraaid aan het sluiscomplex in Merendree met jonge, frisse Beernemse acteurs : Emma Van Paemel en Jorik De Keyser en de koude en wind zorgde voor de gezonde blosjes van op “den buiten”.

In de namiddag van de eerste draaidag verkasten we naar Schoonberg te Aalter. Een geklasseerde hoeve en natuurgebied doet er dienst als de buitenkant van de hoeve van de familie De Zutter.

Foto Willy Planckaert

Voor de beelden in het huis, mogen we gebruik maken van Beernemse vakantiewoning “Hoeve Van den Bogaerde”, de originele thuis van de familie De Zutter zoals u allicht wel weet!
 Ondertussen zijn we met de filmploeg van Zaak: De Zutter aan de derde draaiweek toe en we hebben bloedmooie beelden gemaakt in en rond de kerk van Vivenkapelle en aan en op de vaart te St. Joris-ten-Distel. De zoektocht op het water is echt beklijvend qua beeld en sfeer.  We blijven het herhalen dat er heel veel mensen ons project een warm hart toedragen en dat we daar oneindig dankbaar voor zijn. Voor de topshots (beelden uit de lucht) bijvoorbeeld, mogen we een hoogtewerker van het bedrijf Peter Van Severen uit Knesselare gebruiken en dat zorgt voor schitterende beelden (o.a. die aan het kanaal te St. Joris-ten-Distel).

122. Zo snel …

Nog 18 dagen en we beginnen te draaien. De tijd vliegt voorbij en er is nog heel wat te doen. Alle medewerkers halen het maximum uit zichzelf. Wat we presteren is vakmanschap. Chapeau.

Het is ook ongelooflijk hoeveel steun het project krijgt. We komen echter nog vele handen te kort. Dus wie zin heeft aan te sluiten bij deze groep fantastische mensen, wacht niet. We zullen jullie met open armen verwelkomen. Oud en jong, voor iedereen is er wel een karweitje 😉

Dank, dank, dank voor alles!

120. De sinten zijn vrijgevig!

Hartelijke dank aan allen die ons steunfonds al ‘spekten’. Dat doet veel deugd! Ik probeer het geld zo goed mogelijk te bestieren om niemand te koeioneren! Hopelijk volgen er nog vele milde schenkers, zodat het kalf niet verdronken is voor de (geld)put gedempt is 😉

Een meespelende achternicht van Hector De Zutter bij ‘onze Gusten’ De Zutter!

Warme groeten en bijna drieduizend maal dank!

111. Onze open-deurdagen in de filmstudio.

Wat een weekend. Ik leefde voortdurend in feeststemming en dat kwam door het ongelooflijk enthousiasme van alle medewerkers én de lovende woorden van het publiek. Onze danstent was dan ook enorm mooi en gezellig én goedgekeurd door iemand die zich nog de échte danstent van Lestienne herinnerde. We zullen zijn info over de aankleding dan ook ter harte nemen. Dat is de laatste stap. Maar zo ziet de tent er nu al uit: 

Annemie als ‘big-chief’ 

Zaterdag was er doorlopend bezoek en konden de figuranten ook kledij komen uitzoeken en passen. We telden ongeveer honderd bezoekers. Zij waren blijkbaar onder de indruk en vertelden het door. Die mond-aan-mond-reclame werkte bijzonder goed. Zondag kwamen zeker tweehonderd mensen onze danstent bewonderen. Dat onze hoofdactrice en een paar acteurs aanwezig waren, maakte het tot een compleet succes. De ambiance zat er duidelijk in, hoewel er heel hard gewerkt werd.

Monique en Cathy aan het werk …

Cathy en Monique aan de drank …

… en Carine aan de strijk!

Vele kijklustigen verbaasden zich over de professionele aanpak, we konden alweer een aantal extra-figuranten in ons bestand opnemen en allen waren het er over eens: ‘Danstent Lestienne’ maakt je blij, het is er gezellig en iedereen krijgt zin om te feesten. Dat beloofd voor de opnames!

Aan allen die meehielpen: van harte dank, jullie zijn schatten, maar dat wisten jullie al!

110. Figuranten en muzikanten.

Wat een plezante zaterdag werd het. Om 10.00u stonden al heel wat figuranten klaar aan zaal ‘Reygerlo’ om hun kledij te passen en/of te showen. Dank zij de Beernemse toneelgroep Wonnebronne en ook de Pierlala-groep uit Ursel hadden we heel wat kostuums in voorraad. De figuranten hadden echter diverse maten en gewichten en soms werd het echt puzzelen. Er werd heel wat afgelachen, in het haar gekrabd, in de vingers geprikt, gepast en genaaid. Eerst verliep het wat rommelig en ik dacht: ‘Dat komt nooit goed!’ Tot plots de ene een hele gedaanteverwisseling onderging, louter door een hoedje, de juiste schoenen of door de jurk van haar leven te vinden en de ander dan toch een broek in de juiste maat wist boven te halen.

Ondertussen in de danstent repeteerden de muzikanten het nummer dat ze zullen spelen in de film en voilà, de kermissfeer was er helemaal. Iedereen had zin om er direct in te vliegen. Er hing al een klein beetje magie in de lucht.

De dames van de kostuumafdeling hebben echter nog veel werk voor de boeg. Ze moeten nog kleine aanpassingen aanbrengen en zorgen voor de kostuums van de acteurs. Het wordt nog een hele sprint en bij sommigen staan de zenuwen al strak gespannen, maar het komt allemaal goed. Zeker weten.

108. Een intense dag!

Gisteren leefde ik puur op emotie. Ik had drie belangrijke afspraken na elkaar en viel van de ene verrassing in de andere. De eerste afspraak was met het verleden. Ik mocht – zoals al vaker – een mogelijke filmlocatie bezoeken. Meestal valt zoiets tegen, voornamelijk door storende hedendaagse elementen in het ‘plaatje’. Deze keer was het echter een schot in de roos. Niet alleen vond ik een prachtige en onbezoedelde boomgaard, stal en weide; de boerderij bezat bovendien de originele stoof van de familie DZ en een stallantaarn! Maar er was zoveel meer: ik zag een volledig ingericht cafeetje anno 1920, een leuke hooizolder, enz… Ik was constant aan het ‘draaien’. Het belangrijkste was natuurlijk dat de bewoners ook instemden om hun woning en de omgeving ter beschikking te stellen. Dat was de max! Jammer genoeg had ik mijn fototoestel niet bij me, maar dat komt.

De tweede afspraak was met een mogelijke tekenaar van ons storyboard. De tekenkwaliteit van die man stond niet ter discussie – integendeel, hij tekent bijna te mooi en goed – maar ik moest hem overtuigen om heel veel vrije tijd in het project te steken. We schatten immers dat hij meer dan 1000 tekeningen moet maken en dat allemaal op een paar maanden tijd en na zijn gewone werkuren. Bovendien hebben we voorlopig niet het geld om hem te betalen! Gelukkig was het een sympathieke en begripvolle man. Hij ging niet onmiddellijk lopen toen ik voorzichtig de situatie schetste. Hij wou er nog even rustig over nadenken, maar ik vermoed dat hij wel al overstag is gegaan en dat we een nieuwe medewerker achter én wellicht ook voor het scherm hebben.

Toen was het al bijna avond en ik zat in nonchalante kledij op het terras van een volkscafé in Loppem. Een boerderij bezoek je best niet op hakjes. Ik mocht echter om halfacht een interview weggeven aan Jooris Van Hulle, ex-recensent bij De Standaard, en dat voor een select publiek uit het Torhoutse. Vooraf was er eerst een maaltijd. Dan ga je toch niet op sportschoenen en in jeans naar zo’n restaurant. Ik glipte het toilet van het café in met onder de arm mijn jurk en schoenen met hakjes. Er zaten zeker vijftien mannen (geen vrouwen) in het café en in het voorbijgaan hoorde ik nogal wat commentaar. Ik verwachtte me aan het ergste bij het naar buitenkomen, maar tot mijn grote verbazing werd het stil en gaf er niemand een kik. Met vijftien paar priemende mannenogen in mijn rug wiebelde ik over de kasseien naar mijn auto, de volgende uitdaging tegemoet.

Het interview werd een succes, de maaltijd was overheerlijk en ik verkocht heel wat boeken = inkomsten voor de film! Om 23.30 was ik thuis en zeeg moe maar voldaan neer!