138. Onverwacht!

Als je zes keer meer bezoekers over de vloer krijgt dan verwacht, mag je wel spreken van een groot succes, nietwaar? Onze eerste ‘open-deur’ liep op rolletjes. Het werd een enorm toffe namiddag met constante toeloop. De weergoden waren ons alweer gunstig gezind, waardoor we ook buiten onze ‘tenten’ hadden opgeslagen. Eric en Jan waren de barmannen van dienst, bijgestaan door Ludwine en Marianne. Ik bemande de boekenstand.

Het werd een plezierig terugzien van enkele medewerkers van voor en achter de schermen. Onze bar draaide op volle toeren, de kledingrekken lieten ze iets leger achter dan voorzien, het fotoboek werd duchtig geraadpleegd (en opnieuw besteld) en de postzegels vlogen de deur uit. Een nieuwe lading werd ondertussen aangevraagd. Wie nog wil inschrijven voor het fotoboek kan dat via deze weg en de postzegels blijven eveneens bestelbaar.

Volgende afspraak: zondag 6 september voor een nieuwe ‘open-deur’. Iedereen welkom!

Hieronder een foto van onze ‘vrouw-doe-al’!

 

 

 

 

137. Postzegels (2) … en een complimentje.

Fantastisch toch! De verkoop van de postzegels gaat meer dan goed. Dankjewel!

Maar ondertussen… terwijl we verder monteren, wordt steeds meer en meer duidelijk dat een goede film niet enkel uit een stevig scenario, mooie beelden en pakkende acteerprestaties bestaat. Geluid en licht spelen eveneens een beslissende rol. Vooral wanneer die niet opvallen, zit het net goed! Dat geldt ook voor de make-up. En aan die dames die vaak vergeten worden, wil ik nu een complimentje geven. Ze hebben hun werk schitterend verricht. Kijk zelf maar even.

 

Het lijkt zo natuurlijk, alsof ze geen schmink gebruikten.

Maar wellicht nog belangrijker is de montage. Voor een groot deel wordt het verhaal daar opgebouwd. Het is tijdens de montage dat de spanning, het tempo en genre worden vastgelegd door te schrappen, knippen en plakken. De mooiste beelden worden soms genadeloos verwijderd omdat ze het verhaal geen goed doen. Problemen met storende achtergrondgeluiden worden er weggewerkt, wat niet altijd evident is, en een minder geslaagde acteerprestatie kan verknipt worden. Overgangen worden ‘gladgestreken’. Het is een immens werk.

136. Zaak: De Zutter … op uw brieven en wenskaartjes!

Met trots stel ik jullie onze eigenste ‘postzegel’ voor. Het idee kwam tot stand op de eerste promo-vergadering. Oorspronkelijk dacht ik: tof, maar veel impact zal dat niet hebben. Tarara. Door onze zwartrode logo-kleuren valt de zegel enorm op. Bovendien bereiken we zo de verste uithoeken van het land zonder enige moeite en tevens blijkt hij nu al een soort ‘hebbeding’, een collectors item te worden. Wat alweer bewijst dat de meest eenvoudige invallen, de beste zijn. Vandaar dat ik nu een oproep doe om er een echt succesverhaal van te maken. Gebruik onze postzegel en help ons zo de film goed en goedkoop te promoten. Iedereen verstuurt wel eens een brief of (kerst)kaartje en op die manier bereiken wij heel veel mensen. De postzegel kost 1 euro, waardoor je ons ook nog eens met 8 cent sponsort! Bestellen kan vanaf nu: één velletje bevat 20 exemplaren en kost 20 euro. Overschrijven kan op rekening van ‘Kwestigen Nacht vzw’ – IBAN BE60 9730 8717 7570  – Merendreedorp 56 Merendree. Vanaf 100 ex. ( 5 velletjes ) worden ze bij u geleverd. Op regelmatige tijdstippen zullen ze anders af te halen zijn in onze filmstudio. 

Postzegel Zaak: De Zutter

PS: je moet beide delen op de omslag kleven!!!  

135. Publiciteit voor de film.

Vorige vrijdag kwamen 18 mensen naar de studio afgezakt om te brainstormen over onze te voeren promocampagne. 9 personen wilden eveneens meewerken, maar konden zich niet vrijmaken. M.a.w. 90% van de aangeschrevenen reageerde positief op de uitnodiging. Het werd een prettig weerzien, hoewel de meesten al regelmatig in de studio opdoken om materiaal en kleding te ordenen en terug te brengen.

Er kwam heel wat uit onze kokers. Van de meeste ideeën kunnen we echter pas gebruik maken wanneer de première-datum bekend is. Sommige voorstellen zijn voorlopig ook te duur om uit te voeren. Daarom dat het starten van de crowdfunding voorrang krijgt, alsook het prentkaartenidee en de kalender. 

Aangezien het beschikbare promobudget beperkt tot niet-bestaande is, moeten we onze hersenen scherp houden en blijven zoeken naar originele ideeën.  

Heb jij een ingeving? Wij zouden blij zijn als je die met ons wilt delen.

134. De Denkers.

Donderdagavond kwamen de leden van vzw Kwestigen Nacht samen om het hoofd te breken over de naderende promo-campagne voor onze film. Je kunt zien dat het pijnlijk was en dat we ons best deden om sponsors binnen te halen 😉

 

Annie werkte dubbel hard: ze fotografeerde en dacht!

We doen alvast een oproep naar iedereen die ‘Zaak: De Zutter’ genegen is om mee te brainstormen. Al uw goede, gekke, guitige, geestige, gezonde, grappige, gonzende … ideeën zijn welkom op deze blog. En natuurlijk mag ons steunfonds nog steeds gespekt worden! Onze spaarpot klinkt momenteel uitermate hol. Hier volgt nogmaals ons rekeningnr. BE60 9730 8717 7570 . Van harte dank bij voorbaat!

133. Waardering uit onverwachte hoek.

Beste mevrouw Ryserhove,

Met genoegen vernam ik dat u het levenswerk van uw vader, Alfons Ryserhove, verder zet. Met heel veel interesse woonde ik in het verleden zijn voordracht over ‘De moorden van Beernem’ bij en sprak mijn bewondering voor zijn werk uit. Het verhaal fascineert mij sedertdien enorm. Trouwens daarin ben ik niet alleen, want deze geschiedenis leeft nog steeds in heel West- en Oost-Vlaanderen.

Na het lezen van uw boek ‘Zaak: De Zutter’ kan ik niet anders dan ook u proficiat wensen. ‘Zaak: De Zutter’ is niet alleen een spannend moordverhaal, maar ik beschouw het als een stuk Vlaams erfgoed. De sociale onrust die er anno 1926 heerste, de opkomst en het groeiend belang van de media en de werking van justitie worden in uw boek treffend geschetst.

Dat u de nieuwe feiten die u in het gerechtelijk dossier terugvond nu ook verfilmt, doet me veel plezier, evenals de manier waarop u meer dan honderd mensen warm kon maken om belangeloos hun schouder te steken onder deze productie. Dat verdient alle lof. 

Zowel voor de waardevolle inhoud als voor de professionele manier waarop deze film ondanks het beperkte budget gedraaid werd, hoop ik dat dit project een groot succes wordt. Ik reserveer alvast een zitje in de bioscoop.

 Met vriendelijke groeten,

Geert Bourgeois, Minister-president van de Vlaamse Regering

 

 

 

132. Sneukeltoer.

Maandag 25 mei 2015 was het precies 100 jaar dat baron Henri d’Udekem d’Acoz vermoord werd. Uiteraard mochten we dat niet zomaar laten voorbijgaan, maar er was niet veel tijd over na de opnames. We hadden amper 4 weken om iets te organiseren! Met een groep vrijwilligers die niet wensten af te kicken van het filmproject, bereidden we een sneukeltoer voor … omdat zoiets gemakkelijk in elkaar te steken was! Ja, dat was wel kort door de bocht. Zo’n toer samenstellen lukt absoluut niet in één, twee, drie. Maar we zijn allemaal positief ingestelde mensen, die heel wat werk kunnen verzetten.

…één van de bezige bijtjes!

 ….. en natuurlijk kregen we het voor elkaar. Hoewel … pas op het nippertje!

 

… we waren de bonnetjes vergeten 😉

Maar vele helpende handen brachten dat op de valreep in orde. Tine haalde trouwens nog 100 euro voor het steunfonds op. Dankjewel, Tine!

En we hadden nog (en alweer) veel geluk, nietwaar Daniël!  Het bleef de hele dag droog en niet te koud. Goed fietsweer dus! In onderstaande fotoreportage kan je mee genieten van de vijf locaties waar er iets te beleven, te knabbelen en/of te drinken was.

Eerste stop:

Het ijsje smaakte! 

Tweede stop:

Tamboer gaf van Jetje!

Derde stop:

Geert Danneels in volle actie in kasteel De Lakebosschen!

Vierde stop:

In Hertsberge begonnen ze wat moe te worden!

Vijfde stop:

Ik kan het niet laten 😉

Eindpunt bereikt en daar wachtten Katrien en Eric, zoals altijd in het getouw voor Z:DZ!

Merci moatjes!

PS: de foto’s zijn van Willy Planckaert en Sylveer De Clercq! 

131. Lang geleden … sorry!

Voilà, hier ben ik weer. Ik weet het, het heeft even geduurd, maar ik heb het gevoel dat ik gedurende een paar maanden voortdurend een wedren tegen de tijd liep en die meestal verloor. De draaidagen waren hectisch en iedereen die achter de schermen meewerkte, zal dit beamen. We hebben allen samen een huzarenstuk geleverd. Ik wil dan ook niet anders doen dan iedereen danken voor de inzet, de hulp, de creativiteit, de moed, het geduld, het labeur, de lach, de traan … Ik wil hier geen namen noemen, de lijst zou te lang zijn en ik zou iemand kunnen vergeten, maar wees gerust op de generiek zal iedereen vermeld worden. Momenteel werkt Marianne aan zo’n lijst.

Terugblikkend op de draaidagen zijn mij vooral de sfeer in de groep, het weer, de pracht van de locaties, de noodoplossingen, het belang van de catering en de professionaliteit … bij gebleven. Het verwondert me nog steeds hoe goed de samenwerking tussen de vrijwilligers en de profs verliep. Ook met het weer hebben we ontzettend veel geluk gehad. Amper één draaidag hebben we moeten verplaatsen en dat op 47 lange werkdagen. Maar ik herinner me ook dat ik (en ik niet alleen, vermoed ik) ontzettend vaak kou heb geleden. De vriesnacht in de Gloriëtte en in het Patershof! Amaai! Vooral ‘Torre’ (Bert) zal dit bevestigen, vrees ik. Ik vermeldde zopas twee locaties die prachtig in beeld komen, maar ook alle andere locaties bieden een prachtige achtergrond voor zulke goede acteerprestaties. We hebben ongelooflijk veel geluk gehad te mogen filmen bij zoveel privé-personen, wat echt niet evident is. 

Elke dag ontdekten we ook dat ‘iets’ niet in orde was: iets vergeten, iets wat niet klopte, onverwachte tussenkomst, storende geluiden, financiële tegenslagen, enz… maar telkens was er wel iemand die het licht zag én bracht. Ontelbare telefoongesprekken heb ik gevoerd naar weer andere mensen die me als mogelijke helpers werden aangereikt en altijd weer vonden we samen de oplossing.

En dan de adempauzes bij de koffie, het middagmaal en het slaatje of de soep ‘s avonds laat! Ik heb nooit meer beseft hoe een mok warme soep deugd kan doen als je helemaal versteven bent! De catering werd prima verzorgd en heeft zeker mee de goede sfeer bepaald.

En nu tijdens de montage vallen alle puzzelstukjes samen en zie ik hoe professioneel we allemaal gewerkt hebben. De kostuums zijn prachtig, de sets werden in  de schitterende decors perfect aangekleed, de acteurs komen ‘echt’ over, de beelden zijn van goede kwaliteit, de dialogen zitten juist en horen we goed, de make-up is niet(!) zichtbaar … Nu moeten Jan en ik ervoor zorgen dat de continuïteit en dramatiek van het verhaal kloppen. Dat is helemaal niet evident. Daarover een volgende keer meer.

 

 

130. Het oude postgebouw van Knesselare herleeft

 Het voormalige postgebouw van Knesselare in de Veldstraat had de eer om onze derde draaiweek te openen.
Zoals de aandachtige (en waarschijnlijk ook de minder aandachtige) lezer mogelijkerwijs heeft opgemerkt worden we riant geholpen en gesponsord door Peter Van Severen.

Niet alleen de hoogtewerker is zijn bijdrage maar ook het voormalige postgebouw uit Knesselare, want dat is namelijk sinds een tijdje zijn bezit. We mochten dit gebouw gebruiken om er de slaapkamer van Oscar De Vos ( gespeeld door Tim David) in te richten. Kleine anekdote: de slaapkamer die we er gebruikten, werd door onze decorploeg de dag voordien vakkundig uitgebroken bij een van onze figuranten… het was weliswaar haar logeerkamer maar desalniettemin vond ze dat de actie tamelijk wat impact had. Geen nood: ‘s anderdaags, werd de slaaapkamer weer vakkundig in elkaar geknutseld en onze figurant kan weer met een gerust hart gasten ontvangen.
In de scène die we er opnamen wordt Oscar De Vos ondervraagd door de gerechtelijke officieren en zijn kamer wordt doorzocht. De gelegenheid werd ook gebruikt om in dit gebouw een ontmoeting met de pers te organiseren: een ontmoeting tussen pers, de Knesselaarse acteurs en de Knesselaarse Schepen voor Cultuur, Herlinde Trenson.


Als je het op de keper beschouwd, moeten we ruiterlijk toegeven dat er voor dit op en top Beernemse verhaal behoorlijk wat Knesselaarse acteurs meedoen. Op de foto hieronder zie je onze Knesselaarse “cast”:

Dirk Andries, Tim David, Geert De Groote, Lut De Pauw, Steven Keirse, Nancy Van Parys en Geert Van Ryckegem.

129. Viva Vivenkapelle – deel 2

Inderdaad, u leest het goed: Vivenkapelle, deel 2. Vermits de site met de kerk en het broederklooster te Vivenkapelle zo goed van pas komt in de film, zaten we er met gans de ploeg én een zeventigtal figuranten weer eens.
Ditmaal om onder andere de begrafenis van Hector De Zutter in te blikken.

“In te blikken” is niet het juiste woord omdat er tegenwoordig weinig filmblikken aan te pas komen. De beelden worden tegen een ijtempo van harde schijf naar harde schijf gepompt dat het een lieve lust is.
Dankzij – weerom – de hoogtewerker van Peter Van Severen konden we indrukwekkende luchtbeelden maken van het pleintje voor de kerkpoort.

En dank zij een bevriend begrafenisondernemer konden we een zeer goed bewaarde en authentieke rouwsluier gebruiken om de kerkdeur van een rouwbaldakijn te voorzien. Stel u voor: aan de hand van de geborduurde tekening kan men zien over welke dienst het gaat: in dit geval de dienst van 10u30.

Wie begrafenis zegt, denkt meteen aan doodskisten… U kan zich allicht de rare blikken van de toevallige passant voorstellen wanneer die ons uit onze filmstudio ziet stappen met een (lege!) doodskist die we min of meer achteloos in een bestelwagen deponeren. De blikken worden nog achterdochtiger wanneer dezelfde passant ons ziet terugkeren uit Vivenkapelle met dezelfde lijkkist die we dan vrolijk fluitend terug in onze filmstudio opbergen…
Het pleintje aan de achterkant van het broederklooster deed tijdelijk dienst als het gemeenteplein van Beernem. De ontmoeting tussen veldwachter Hoste (gespeeld door Dirk Andries mét bulderstem en weelderige snor!) en Pharaïlde De Pestel (gespeeld door Marianne De Wulf) werd bij – weliswaar kunstmatig – maanlicht gedraaid en we werden weerom getrakteerd op uitstekende beelden. Dank u wel, team! We kunnen het niet genoeg herhalen: dank u wel, dank u wel!