Waar ik ook mijn voordracht mag geven, ik vind dat altijd heel tof om te doen. Gisteren was het echter fantastisch. De locatie was dan ook uitmuntend: OC ‘De Kleine Beer’ in Beernem. De zaal was volledig uitverkocht: 250 zitplaatsen. Mijn zenuwen gierden toen ik daar rond 19.00u binnenstapte, maar gelukkig was ik vergezeld van mijn lieve zus en werden we met open armen ontvangen door het bestuur van TC Bloemendale.
De technicus van dienst had al alles geïnstalleerd. Ik hoefde enkel mijn laptop aan te sluiten, maar ook dat nam hij uit mijn handen. Daarna zeulde hij een tafel het podium op, een tafellaken werd gehaald en hij installeerde een extra spot op mijn boeken die ik er uitstalde! Die verkochten als zoete broodjes!
Tijdens de voordracht voelde ik zo de emoties door de zaal gaan, want iedereen kende wel iemand uit het verhaal. Ik was vooral blij met de aanwezigheid van de kleinzoon van Julienne Neyt, een collega-krak (Oostkamp). Hij was zo vriendelijk mij een paar foto’s te geven van zijn grootmoeder. Bedankt!
En dan was er de dochter van Julia George: een kranige, oude dame. Zij zou aan haar zus een foto vragen van Julia!
Na de voordracht werd ik nog verwend met een cadeautje: de beer uit het Beernems wapenschild in chocolade! Zo attent!
Maar ook de aanwezigen waren super enthousiast en stelden vele vragen. Dat ik een film zal draaien over ‘Zaak: De Zutter’ was duidelijk geweten, dank zij het mooie interview in ‘Vrije Tijd’. Mijn lijst met figuranten is sedert gisteren indrukwekkend toegenomen.
Ik heb nu het gevoel dat de inwoners van Beernem ons filmproject volledig zien zitten en willen meehelpen. Een grote last is van me afgevallen. Een mooier geschenk kom men mij niet geven. Bedankt Beernem! Bedankt TC Bloemendale.
53. Storyboard.
Vandaag heb ik een eerste stap richting storyboard gezet . Het was zalig. Ik zat lekker binnen, maar met uitzicht op onze prachtig besneeuwde tuin. Ondertussen slurpte ik van mijn thee of koffie, knabbelde aan een koek en luisterde naar Klara.
Mijn tekentalenten mogen dan wel beperkt zijn, ik vind het resultaat best geslaagd en tevens grappig én bovenal: ik amuseerde me te pletter. Gebrek aan amusement zit er de volgende weken en maanden dus niet in! Ik werkte immers 4u aan 1′ film. De tijd vloog gewoon voorbij, maar als mijn film 150′ lang wordt (en dat voorzie ik), kom ik op 75 werkdagen voor het volledige storyboard! Indien de rest van de wereld ondertussen ter plekke blijft trappelen, zoals vandaag, is er geen vuiltje aan de lucht, maar ik vrees dat ook andere activiteiten en werkzaamheden mijn dagen zullen vullen, mijn agenda staat immers al goed vol.
Gelukkig zullen de fietstochten die vele ‘zituren’ wel compenseren en een extra snoep kan er dus nog altijd bij. Meer moet dat niet zijn 😉
52. Een oude ford-T en andere geschenken.
Dat we goed bezig zijn, merk ik aan de spontane sollicitaties die binnenkomen. Zowel acteurs en actrices, cameralui en andere mogelijke medewerkers bieden zich aan. Zo is er al een lange lijst met namen voor de audities én een andere met namen van mensen die we op de generiek zullen vermelden als dank voor de sponsoring. Zoals de man die me spontaan belde met het ongelooflijke nieuws dat ik zijn auto, een t-ford van 1915 gratis mag gebruiken. Wat een geschenk is dat! Deze zomer kan ik al een proefrit door Beernem maken. Ik zie er al naar uit 😉
En dan is er kans dat we een eigen bier kunnen lanceren, nog zo’n fantastisch nieuws.
Minder aangenaam, maar wel noodzakelijk is het vele werk aan de subsidiedossiers. Vandaag heb ik een eerste uit een reeks ingediend. Ik heb er hard aan gewerkt en hopelijk vinden ze mijn dossier bij de gemeente Beernem voldoende belangrijk om ook financieel te steunen.
Wie echter de pers een beetje volgt, merkt dat er echt wel over gepraat wordt en dat mensen geïnteresseerd zijn. Vandaag nog kreeg ik een aanvraag voor een reeks voordrachten in samenwerking met ‘Ginter’, het intergemeentelijk samenwerkingsverband tussen een reeks gemeenten van Gistel tot Torhout! Dus ook tot daar is het al doorgedrongen dank zij de interviews in de kranten en via de regionale tv. Dank daarvoor!
51. Kwestigen Nacht!
We zijn hot, hot, hot! De grote belangstelling voor die andere actuele moord, zorgt ervoor dat plotseling de media interesse heeft in ons filmproject. Vandaag mocht ik een interview weggeven voor AVS en maandag komt een journalist van ‘Het Nieuwsblad’ bij me op bezoek! Hoe een balletje kan rollen, nietwaar?
Maar los van alle aandacht gebeurt er nog heel veel. De leden van de kernploeg zullen samen een VZW oprichten, zodanig dat iedereen verzekerd kan worden. Iedereen werkt gratis mee wat fantastisch is, maar het beperken van de (financiële) risico’s is het minste wat ik kan doen, vandaar de VZW. Het lovende voor mij is de keuze van de naam: ‘Kwestigen Nacht!’ Het is tevens de ondertitel van mijn boek. Dat streelt uiteraard mijn ijdelheid, maar dekt ook de lading en zorgt voor een zekere nieuwsgierigheid.
Zondag is het (ontbijt)vergadering met de huisstijlgroep. Met zes gaan we zoeken naar de vaste visuele herkenbaarheid van ons filmproject. Kleur en vormgeving zijn daarbij super belangrijk, alsook de consequente manier om dit in in alles door te trekken. Wie vanavond kijkt naar AVS kan al iets ontdekken over de kleuren 😉
Ondanks mijn grieperig gevoel heb ik deze week hard gewerkt en een dossier voor het gemeentebestuur opgemaakt. Nu nog een eerste begroting uitwerken en het kan ingediend worden. Op hoop van zege!
Geniet van het weekend.
50. Versnelling!
Wat een week! Alles lukte! Die verkiezing tot ‘Krak van Beernem’ heeft een en ander in beweging gebracht. Zo had ik dit weekend een artikel in het ‘Laatste Nieuws’, staat een tweede artikel op stapel, kreeg ik een gesprek met de burgemeester die positief reageerde op mijn vragen, mailen mij spontaan Beernemse mensen die willen meewerken aan ons filmproject en heb ik een sponsor gevonden voor de meubels!
Ook de boekenverkoop gaat in stijgende lijn en nieuwe aanvragen voor voordrachten en fietstochten lopen binnen. Volgende donderdag is er opnieuw vergadering met de kernploeg. De agenda is overvol, maar dat werkt juist heel productief.
Het belangrijkste nieuws is echter dat ik waarschijnlijk mijn crew heb! Nog even geduld. Ik durf maar bevestigen wanneer het scenario ook door de regisseur is goedgekeurd en de contracten getekend zijn.
49. Krak-madame!
Het was toch wel aangrijpend om als eerste ‘Krak’ het podium te mogen bestijgen! Waarom dat zo was, weet ik niet, maar alle aandacht was en is welkom … voor het filmproject! Met heel mijn hart wil ik dan ook Beernem en alle mensen die op mij gestemd hebben via deze weg bedanken.
Het was een schitterende avond. Er waren 67 verkozenen en die kregen allen van ‘hun’ burgemeester de trofee overhandigd! Ik groeide letterlijk en figuurlijk. Daarnaast kregen we een grote fles ‘Brugse Zot’ (was dat ironisch misschien?), enkele pralines en de bundel met alle interviews van de 67 kraks!
Tijdens de uitgebreide receptie die volgde – ja, watertand maar want het was overvloedig en heerlijk – heb ik mijn netwerk stevig uitgebreid. Ik kon merken dat er al gepraat wordt over ons project.
Dat we goed bezig zijn met de kernploeg merk ik ook aan de impulsen die er van uit de groep dagelijks op me afkomen. Het is een toffe ploeg, het klikt tussen iedereen en elk neemt een bepaald deel van de verantwoordelijkheid op zich. Zo werd er via via contact gelegd met een plaatselijke uitgever. Gevolg: er komt een eerste uitgebreid interview in dat Beernems blad dat duchtig gelezen wordt.
En morgen ga ik op bezoek bij de burgemeester. De steun van het gemeentebestuur heb ik al, maar stilaan krijg ik zicht op de praktische vragen die er rijzen én ik hoop dat het nieuw verkozen bestuur wat meer wil doen dan enkel logistieke hulp verlenen.
Volgende donderdag is er alweer een vergadering met de kernploeg waar de krijtlijnen voor het actieplan zullen getekend worden. Het staat nu al vast dat september een belangrijke maand wordt.
Ook het scenario krijgt nu stilaan zijn definitieve vorm, maar schrappen blijft de boodschap. Ik werk eraan.
48 Studio gezocht!
Terwijl ik verder werk aan mijn scenario, ontdek ik dat er ook decors moeten gebouwd worden in een studio. Dus ben ik op zoek naar een lege ruimte: een loods, garage, schuur, zaal, hangar … die iemand (gratis) ter beschikking wilt stellen in 2014.
De decorstukken moeten daar kunnen gebouwd worden, blijven staan en op dezelfde locatie moeten we ook kunnen filmen.
Nee, hoor, ik vraag niet veel! Tenzij nog één klein bijkomend ietsiepietsie: het zou ergens tussen Brugge en Gent moeten zijn, om niet te zeggen rond Beernem. Moeilijk ben ik niet, ik besef dat helemaal 😉 Maar soms zijn de wonderen de wereld nog niet uit en in deze kerstdagen wil iemand misschien een goede daad verrichten???
Prettige feestdagen en alvast een fantastisch 2013 gewenst!
47. We zijn gestart!
Veel nieuws! Op donderdag 13 december kwamen we met 14 mensen, die eventueel hun schouders onder het filmproject willen zetten, samen. Er waren ook een aantal mensen verontschuldigd.
Eerst gaf ik de stand van zaken weer en nadien gaf ik uitleg over de steun die ik van elk van hen hoopte te krijgen. Voor 1 januari 2013 zou iedereen zijn of haar antwoord kenbaar maken. Ondertussen kreeg ik al een paar positieve reacties.
Tijdens de vergadering hebben we vooral plannen gemaakt voor het verwerven van het nodige kapitaal. Dat is natuurlijk het grootste probleem. Het hele jaar 2013 wordt daaraan gewerkt. Zo hebben we een schitterend idee voor een eerste grote warmmaker van het publiek, maar omdat nog niet alles in kannen en kruiken is, wacht ik met de aankondiging. Ja, de nieuwsgierigheid prikkelen is leuk 😉
Daarnaast zullen we ook aan crowdfunding doen. Ook daarover later meer.
Het laatste belangrijke punt op de vergadering was de samenstelling van de technische ploeg. Ik zie momenteel drie mogelijkheden: allemaal beroepsmensen met ervaring, een jonge ploeg afgestudeerden en tot slot semi-professionelen die met een beroepscameraman willen samenwerken. Veel zal afhangen van het prijskaartje en de fondsen die we binnenkrijgen.
Op donderdag 10 januari 2013 komen we voor de tweede maal samen. Ingrid De Vos, de actrice die madame Cécile in ‘De bossen van Vlaanderen’ speelde, heeft toegezegd en wil helpen met het samenstellen van de cast. Dat is super! Voor haar heb ik trouwens een schitterende rol in gedachten. Ik hoop dat ze akkoord gaat.
Dus allemaal positief nieuws om mee af te sluiten. Ik zie het helemaal zitten nu ik er niet langer alleen voor sta. Dus hop naar 2013! Bedankt voor jullie aandacht en reacties het voorbije jaar en tot weerziens in 2013!
46. De start van een krak?
Alweer is het een tijd geleden dat ik hier iets schreef, maar wat ik nu kan vertellen is de moeite van het wachten waard. Ik heb beslist! We draaien. De film komt er. Volgende week is er een eerste verkennende vergadering. Op 14 januari 2013 wil ik van start gaan met de kernploeg.
Alles is opeens in een versneld tempo verlopen. Tot mijn immense verbazing vernam ik dat ik genomineerd was als ‘krak van de gemeente Beernem’! Ik vind dat, zeker als ‘Oost-Vlaamse’, een hele eer. Nog groter was mijn verrassing toen zovele mensen zo positief reageerden op het nieuws. Dat was net de druppel die ik nodig had om de stap te zetten. Het enthousiasme is groot.
Iedereen van harte bedankt voor de steun, maar dit is pas het begin. Ik hoop op jullie te kunnen rekenen voor zoveel meer!
Een krak in wording! De twintig procent is al binnen 😉
45. Geslaagd!
Zenuwen, zenuwen tot en met, maar uiteindelijk verliep alles toch vrij vlot met uitzondering van het kleine technische mankement halfweg. Gelukkig duurde dit niet lang.
Het ‘kasteel’ was volgeboekt en iedereen was ruim op tijd, zodat we om 14.00u stipt konden starten. Ik had geen flauw benul van de lengte van deze voordracht ‘nieuwe versie’. Ik moest 80 foto’s bespreken en daarmee een samenhangend verhaal brengen. Zou het publiek niet afhaken?
Niet dus! Ik bracht eerst het vertrouwde eerste deel over de moorden tussen 1915-1921 en vertoonde een vijftiental slides. Driekwartier later was het naar gewoonte pauze en werd iedereen verwend met een heerlijk gebakje en de bijhorende koffie.
Na een twintigtal minuten begon ik aan deel twee. Ik startte met een beschrijving van die eerste uren na de verdwijning van Hector. Ik beschreef hoe de familie De Zutter reageerde. Zo dreef ik de spanning geleidelijk op. De zaal was muisstil en voor mij was het soms raden hoe het verhaal overkwam daar ik niemand kon onderscheiden. Niemand kuchte, niemand verschoof zijn stoel en niemand verliet de zaal hoewel ik ver buiten de afgesproken tijd ging.
Dat ik achteraf heel wat boeken verkocht, zei me dat ik geslaagd was. De mensen waren enthousiast en ik ben er meer dan ooit van overtuigd dat de film heel velen zal boeien.
Maar ik moet schrijven … mijn scenario wacht.